Parafia

Historia skockiej świątyni pw. św. Mikołaja Biskupa datuje się od roku 1373 i o 6 lat jedynie ustępuje historii miasta założonego przez Janusza z Podlesia. Sam Janusz, zwany Podleskim albo Skockim, został też fundatorem pierwszego poświęconego przez poznańskiego biskupa Jana V Doliwę drewnianego kościoła pw. św. Wawrzyńca. Od tego też czasu Skoki tworzyły samodzielną parafię, a fakt ten potwierdza dokument erekcyjny, wystawiony 9 grudnia 1373 roku w Poznaniu.

Chrześcijanom obrządku katolickiego skocka świątynia służyła do końca XVI w., tj. do czasu, gdy w czasie reformacji ówcześni właściciele miasta – Latalscy – przyjęli religię reformowaną i przekazali kościół swym współwyznawcom – braciom czeskim. W wyniku tego w roku 1597 biskup Łukasz Kościelecki przeniósł siedzibę proboszcza do Potrzanowa, gdzie wybudowano kościół drewniany pw. Matki Boskiej. Sytuacja ta trwała do roku 1643, tj. do czasu, gdy wyrok sądu trybunalskiego przywrócił kościół katolikom. Od tego też czasu kościół oddano pod patronat św. Mikołaja Biskupa.

W roku 1737 katolicki właściciel Skoków – wojewoda poznański Michał Kazimierz Raczyński – wybudował nową świątynię, która remontowana i przebudowywana służyła wiernym do czasów nam współczesnych, tj. do roku 2005. W IV kwartale tego roku, wysiłkiem parafian, rozpoczęto trwający do dzisiaj kapitalny remont, a właściwie prowadzoną od podstaw rekonstrukcję kościoła.

Skocka świątynia stanowi budowlę zwieńczoną dwuspadowym dachem,

krytym czerwoną dachówką karpiówką. Ściany sanktuarium wykonano w technice szachulcowej, z tzw. muru pruskiego. Wyjątek stanowią, usytuowane od strony zachodniej, dwie wieże i trójboczne zamknięcie prezbiterium od strony wschodniej, które zostały w całości wymurowane z cegły. Wnętrze kościoła dzieli się na 3 nawy, które rozdzielają cienkie, smukłe drewniane kolumny. Nawę główną zamyka płaski sufit z wymalowanym w latach 50-tych plafonem, a niższe nawy boczne wieńczą półkolebkowe, pozorne sklepienia z desek. Przedłużeniem nawy głównej jest prezbiterium, po bokach którego znajdują się dwukondygnacyjne: od strony północnej – kruchta z bocznym wejściem do kościoła, a od strony południowej – zakrystia. Nad nimi znajdują się dwie empory (loże), oddzielone kolumienkami od prezbiterium.

Kościół ma 4 wejścia. Główne pomiędzy wieżami, nad którym znajduje się obniżona w latach 50-tych XX wieku loża – chór z przeniesionymi z kościoła ewangelickiego organami. Wejście główne uzupełniają 3 wejścia boczne, tj. oprócz już wspomnianego, prowadzącego przez kruchtę, kolejne prowadzące bezpośrednio do nawy północnej i południowej.

Świątynia posiada 3 późnobarokowe ołtarze,które przerobione zostały w trakcie przeprowadzonego w latach 50-tych remontu, a figurujące w nich obrazy pochodzą z początku XX w. W ołtarzu głównym mieści się obraz Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, który zwieńczają figurki 4 aniołków i kolorowy witraż patrona
parafii. W lewym ołtarzu, od strony północnej,znajduje się obraz Matki Boskiej Wspomożenia Wiernych,

określanej też mianem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, a w prawy ołtarzu bocznym obraz Pana Jezusa ukrzyżowanego.

Godnymi podziwu, a zarazem najstarszymi zabytkami kościoła, są: czasza starej chrzcielnicy i przyozdobiona barokowymi ornamentami płyta nagrobna Zofii z Latalskich Reyowej.

Do czasu obecnych, rozpoczętych w roku 2005 działań rekonstrukcyjnych świątyni, odnotowano remonty prowadzone w latach 1787, 1846 i w roku 1911. W trakcie tego ostatniego gruntownie wyremontowano wieże oraz polichromię na suficie, przedstawiającą m.in. scenę z Przemienienia Jezusa na Górze Tabor oraz postać Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Polichromia ta, jako nie stanowiąca wartości zabytkowej, decyzją konserwatora została usunięta w trakcie obecnie prowadzonych prac remontowych.

Ostatnim przed okupacją hitlerowską proboszczem skockiej parafii był ks. Józef Echaust, który zginął w obozie koncentracyjnym w Dachau.

W latach 1939-1945, mocą decyzji władz okupacyjnych, kościół był zamknięty, a parafianie musieli udawać się do Lechlina lub do Popowa Kościelnego, gdzie kościoły funkcjonowały w ograniczonym zakresie.

Pierwszym powojennym proboszczem parafii pw. św. Mikołaja był. ks. Wiktor Joachimczak. Po nim parafią zarządzali księża: Włodzimierz Okoniewski, Marian Samoliński, Michał Łabiak, Roman Pioterek i Zdzisław Błaszczyk. Obecny proboszcz, ks. Karol Kaczor, skockiej parafii przewodzi od 2004 roku.

Obecnie do parafii św. Mikołaja, należą mieszkańcy: Antoniewa, Antoniewa Leśniczówki, Rakojad, Roszkówka i Potrzanowa oraz Skoków, a do roku 1958, tj. do czasu utworzenia samodzielnej parafii w Budziszewku, należały również miejscowości przynależne obecnie do tej parafii.

P.S. Kościół pw. św. Mikołaja Biskupa w Skokach, obok kościołów w Jabłkowie, Raczkowie i w Rejowcu, w gminie Skoki jest jednym z godnych zwiedzenia kościołów drewnianych, objętych projektem „Szlak Kościołów Drewnianych wokół „Puszczy Zielonka” realizowanym przez Związek Między gminny „Puszcza Zielonka”, który to projekt zyskał dofinansowanie ze środków Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego.